KOEN VANMECHELEN (BE, º1965)

Koen Vanmechelen is autodidact. Een kunstenaar met een boodschap, die alle disciplines in zich verenigt. Met het Cosmopolitan Chicken Project’ wil Vanmechelen door vermenging van alle kippenrassen de universele superbastaard kweken, een metafoor voor de mondiale culturele en genetische smeltkroes.
Lees meer over het Cosmopolitan Chicken Project.

Generic Chicken, 2010, installatie
Eigendom van de kunstenaar

Twee hanen die kraaien naar enkele videoschermen vormen samen ʻGeneric Chickenʼ. Deze installatie van Koen Vanmechelen is een vertolking van de spanning die steeds inherent in het werk van de kunstenaar aanwezig is, hier uitvergroot en gekristalliseerd tot één symbool: de generische kip. True or false, echt of namaak, origineel of kopie… Daar draait het om.

Een van de kippen is gekloond, een nagemaakte versie van een getaxidermeerde kip uit het Cosmopolitan Chicken Project. Een Mechelse Bresse meerbepaald, het resultaat van de eerste kruising tussen de Mechelse Koekoek en de Poulet De Bresse. De kunstenaar stond op dat ogenblik voor de keuze: of de Mechelse Bresse in die vorm behouden en steeds weer dupliceren of met dit resultaat weer verder kruisen, als een perpetuem mobile. De kunstenaar koos resoluut voor het tweede maar toont hier de eerste optie…

Ook de videoʼs confronteren met eenzelfde spanning. De eieren zijn echte namaak. Eieren uit gelatine, benzoëzuur, calciumchoride en aluin, er komt geen kip aan te pas. Made in China. Een identieke kopie van een ei is het, niet te onderscheiden. En zelfs eetbaar, maar wel zo chemisch dat het gevaarlijk is voor de gezondheid.

Generic Chicken is een artificiële vorm van de werkelijkheid. De werkelijkheid wordt naar onze hand gezet, in een proces van domesticatie. De kunstenaar wil vragen oproepen over de idee van de nagebootste werkelijkheid. Wanneer is iets ʻrealʼ, wanneer ʻgenericʼ. Wat is de oorsprong, wat de afgeleide. Wanneer wordt iets een commercieel product, wanneer verliest het zijn intrinstieke waarde?

Of, in termen van de kip: wat blijft er over in de nagemaakte versie van dit dier? Geen body meer, enkel surface. Het kunstwerk en de kopie, waarbij het originele werk zich enkel nog onderscheidt door zijn ring. Een kenteken van zijn eigenheid, een veruitwendiging van zijn identiteit. De ring die de mens naar binnen trekt.

Het werk beukt in op de dunne grenzen van authenticiteit, op het spanningsveld tussen interpretaties en harde feiten. Perceptie. Want wat maakt uiteindelijk het verschil tussen een kopie en zijn origineel? En wat als de kopie van vandaag de misleiding wordt van morgen?