Stan Wannet (NL, º1977)

Foto’s in volgorde:

Van een van onze verslaggevers
2007
Collectie Verbeke Foundation

Hamster-driven generator
2008
Collectie Verbeke Foundation

De hondenmepper (detail)
2009
Collectie Verbeke Foundation

So Lebt er hin…(detail)
2010
Collectie Verbeke Foundation

De doctorandus [he would become a doctor] (detail)
2011
Collectie Verbeke Foundation

Civilized aspirations in art, monkeys, and small-time entrepreneurs
2012
Collectie Verbeke Foundation

Stan Wannet was in 2008 meer dan een half jaar ‘artist in residence’ in de Verbeke Foundation. Hij presenteerde in Kemzeke een paar hyperintelligente hazen. De ene haas werkte als ‘verslaggever ter plaatse’ en typt z’n correspondentie uit op een antieke typemachine. De andere haas schreef (!) met een pen in de poot een reeks wiskundige formules; ze klopten als een bus maar werden meteen door de papierversnipperaar gedraaid.

Wannet doorliep tot nu toe een merkwaardig parcours. Zo volgde hij na zijn opleiding als kunstenaar ook met succes een ingenieursopleiding. Voor de realisatie van zijn kunstwerken delegeert hij niks: hij maakt ontwerp en monteert zélf de chips, de robotica en de microprocessen in z’n kunstwerken en brengt ze samen in een sterk staaltje artificiële intelligentie.
Wannet presenteerde ook nog een aantal opgezette cavia’s die rondjes rennen in een rad en daarmee een grote groene stroomcentrale draaiende houden.

Degenen die de natuurwetenschappelijke scholing missen om de tekst hierna letterlijk te volgen, doen er goed aan zich het globale idee eigen te maken door de betreffende passages als hermetische proza te ondergaan.

DEUS EX MACHINA

Logica is een taal die mensen en machine samen kunnen hebben, maar communicatie tussen mensen en machines gaat op gemene notaties. In de tijd van de mechanische machine bestond al gedachte in logica, maar de kwestie was de logica te vereenvoudigen en notaties te vinden waardoor machines en mensen kunnen communiceren.
Aristoteles zag de Logica als: leer van het juiste denken. Volgens hem is van waarheid sprake, wanneer het denken overeenkomt met de werkelijkheid. Dit denken krijgt vorm in het oordeel. Ware oordelen geven een afbeelding van de Werkelijkheid, een onwaar oordeel spiegelt een werkelijkheid voor, die er niet is.

Het meest beroemd in dit verband is de vraag: Hoe kan worden bewezen dat een oordeel waar is?
Zijn antwoord was: Waar zijn uitspraken, oordelen, wanneer ze zijn af te leiden van ware oordelen. Een voorbeeld van de vorm waarin Aristoteles zich deze afleiding voorstelde:

Alle mensen zijn sterfelijk.
Ik ben een mens.
Ik ben sterfelijk.

De onderste uitspraak wordt de conclusie genoemd. Iedere waarheid is op deze manier het resultaat van de verbinding van twee al eerder waar bevonden oordelen.
Volgens Aristoteles kan er een allereerste waarheid (principe) worden aangegeven, een waarheid die niet eerst bewezen hoeft te worden.

Theos apo mechanes (Deus ex machina) betekent letterlijk een god uit een apparaat. Het is de aanduiding voor het verschijnsel uit het klassieke Griekse theater, waarmee een einde werd gebracht aan een hopeloos vastgelopen situatie waarvoor de schrijver kennelijk zelf geen andere oplossing wist. Hierbij werd op ingenieuze wijze (vaak letterlijk) een god van bovenaf op het toneel neergelaten, die vervolgens de situatie tot een goed (of kwaad) einde bracht.

Dat is de reden waarom Logica opgehouden is een representatieve kunst te zijn, en waarom Proza dat wel is, en waarom Algabra is en was en altijd blijven zal de opperste representatieve kunst….