Kathedraal van menselijke arbeid
Vanuit een onopvallende plek naast de Belgische autosnelweg in Kemzeke, vormt deze ondergrondse sculptuur een permanent open verborgen doorgang naar de gronden van de Verbeke Foundation. Kathedraal van menselijke arbeid (2014) is een vrolijk geassembleerd stuk land art, gebouwd van ongeveer 60 ton van hout wat in eerste instantie gebruikt is als tijdelijke construcite voor de bouw van een spoorwegtunnel in de infrastructuur van de haven van Antwerpen.
De tunnel verwrongen en schijnbaar ruwe interieur is een claustrofobische verwijzing naar loopgraven, narco-tunnels, vluchtroutes. Het roept de staat van geestelijke turbulentie op, ondervonden bij grenscontroles, en verwijst naar eerdere werken gebouwd met tape. De muren hebben een duidelijk sculpturale kwaliteit. Elke zorgvuldig samengesteld meter kan worden gezien als een collage op zich. Terwijl sommige delen herinneren aan gotische kathedralen of expressionistische architectuur, lijken andere delen in te storten of in hun beweging bevroren te zijn, alsof een draaideur bezig is zich te openen. Binnen is er is ook een verzegelde deur, wachtend op Dudek om verder te werken aan de opgraving als het werk wordt uitgebreid.
‘[. . .] work, and the massive experience of it, is right at the centre of our living culture, considered as a way of life. Work is a living and active area of human involvement – it makes, and is made by, us. It affects the general social nature of our lives in the most profound ways.’
Paul E. Willis, Human Experience and Material Production: The Culture of the Shop Floor, Stencilled Occasional Paper, Centre for Contemporary Cultural Studies, University of Birmingham, 1975, p. 3.